Cacaobonen laden op de Spes-Nostra

Schipper Rob Ipema van de 56-meter Spes Nostra heeft nog nooit cacao gevaren. Hij vervangt een schip op de cacaoroute van Amsterdam naar de Zaan dat voor een schilderbeurt naar de werf ging. Het zou voor twee weken zijn, het werden er zes. Onze Amsterdamse verslaggever Heere Heeresma jr. sprak Ipema aan de kade van Vollers aan de de Nieuwe Hemweg vlak voordat hij aan zijn laatste reis zou beginnen.

Ipema vaart voornamelijk veevoer, is cacaovervoer anders? "Ja, het is een ander product", zegt Ipema. "Het stuift wel bij het laden, maar het blijft niet kleven. Als je de waterspuit eroverheen haalt is het gelijk weg. Als je veevoer hebt moet je af en toe boenen om het weer los te krijgen, daar heb ik nou eigenlijk weinig of geen last van". Maar Ipema gebruikt niet altijd water. "Omdat het water hier een beetje zout is gebruiken we tegenwoordig ook vaak een bladblazer, omdat we dan zonder zout op het schip te krijgen de meeste stof wel kwijtraken. Het is een mooi product om te vervoeren. Als je alleen maar cacao doet, zit je ook niet meer met het schoonmaken tussendoor. Een van de grappige dingen is dat je bij veevoeders van te voren een controle aan het schip krijgt of alles wel goed schoon en klaar is om een nieuwe vracht erin te gooien, daar krijg je een LCI-verklaring voor, maar cacao is een product voor (menselijke) consumptie en hier heb je die LCI niet voor nodig. Je hoeft niet superschoon te zijn".