Vastgelopen spitsenreis naar het Zuiden
"Langs deze weg willen wij bericht doen vanuit Zuid-Frankrijk, waar wij als spitsenschippers opgesloten liggen. Wetende dat er ondernemingen zijn in bijvoorbeeld de cruisevaart die waarschijnlijk veel erger zijn getroffen, willen wij graag aandacht vragen voor de onachtzaamheid die wij hier meemaken op onze reis. Hieronder een verslag van een reis (die helaas nog niet ten einde is) met hindernissen.
We beginnen januari 2020 goed met een reis om eind januari te laden in Gent voor Sète. Gezien het beperkte reisaanbod op dat moment zijn we mooi even onder de pannen met onze drie weken heen en drie weken terug.
De reis begint voorspoedig en verloopt verder ook voorspoedig. Zo voorspoedig zelfs, dat we 14 februari al aankomen en een week inlopen op onze voorganger. Gelijk na het weekend kunnen we lossen en de terugreis aanvangen! Tijd genoeg om de geplande stremming van het kanaal Champagne en Bourgogne voor te zijn, om weer noordelijker te gaan laden voor Nederland/ België en gelijk ook maar een B&B-gast mee te nemen op onze reis omhoog.
Kink in de kabel
Op 18 februari bereikt ons het nieuws dat de sluis van Sablons eruit ligt. De benedendeur is eruit geklapt en ligt op het achterdek van een gastanker, die door de klap geknikt en terug de sluis uitgespoeld is. Het bergen van de tanker met gevaarlijke stoffen zal uiteindelijk drie weken in beslag nemen. Waarna de sluis pas gerepareerd mag worden.
Heel netjes worden we wekelijks vanuit de CNR, middels een bulletin, op de hoogte gehouden. Door oponthoud aan de berging van de gastanker krijgt men het niet voor elkaar de sluis te repareren voor de al eerder geplande stremming op de Rhône (8 tot 19 maart). We wachten het rustig af en schilderen tot vervelens toe het schip. Prima, denk je dan - we kunnen een schadevergoeding tegemoet zien zoals blijkt uit alle gegevens en informatie die we aan moeten leveren bij de CNR. De laatste prognose is nu dat de sluis tussen 28 en 30 maart (!) weer operationeel zal zijn.
Dan is het 17 maart. Corona legt ook het openbare leven in Frankrijk plat. We mogen enkel nog met een verklaring van boord en niet meer dan 1 km van ‘huis’ vandaan. Al snel horen we via andere schippers dat door alle maatregelen de geplande onderhoudsstremming van het kanaal Champagne en Bourgogne geannuleerd is. Goed nieuws voor ons, dat scheelt heel veel extra tijd en werk. Onze andere optie, het kanaal richting de Seine (Canal du Centre) is 22 maart weer geopend, maar ondieper, lagere bruggen en langer én is dus nogal een beproeving.
Coronamaatregelen
Wat gebeurd er tot onze grote verbazing? De kleine vaarwegen worden per 17 maart onmiddellijk gestremd vanwege de coronamaatregelen, niet voor bepaalde tijd maar voor onbepaalde tijd. Waar president Macron 20 april aangeeft, doet de VNF het maar gelijk rigoureuzer. Hetzelfde geldt voor het kanaal richting de Rijn (Canal Rhône au Rhin). Geen probleem, denken we nog.
Echter… Vlak voor het kanaal Champagne en Bourgogne worden twee sluizen, Auxonne en Poncey gesloten voor onderhoud van 2 tot 27 maart. Als op 17 maart Frankrijk de coronamaatregelen afkondigt, laat het bedrijf dat aan de sluis in Poncey werkt onmiddellijk alles uit de handen vallen en vertrekt. Waarmee de werkzaamheden stil komen te liggen. Totale onduidelijkheid achterlatend over wanneer men denkt het werk af te maken.
Nu kunnen we dus tot nader order niet door Poncey. De werkzaamheden zullen nog zeker 10 werkdagen in beslag nemen als het werk weer hervat wordt. Niemand weet echter wanneer! Het lastige in dit alles ook is dat er niemand is om aan te spreken. Als men de sluis belt, is het gewoon een ‘nee en ik weet nie’ en dan houdt het op. Ons in totale verwarring achterlatend. Het Heerenschip en de Steven Roos zitten dus beide volledig opgesloten, zonder enige kans op werk als ook inkomsten sinds 17 februari!
Onachtzaamheid
Wat tot nu toe ook onze verbazing schetst, is de totale onachtzaamheid. Je zou verwachten dat men als VNF (semi-overheidsinstantie) ook de (buitenlandse) schepen in haar vaargebied mee zou nemen in het hele lockdown-gebeuren. Even informeert over de maatregelen, wellicht vraagt of alles oké is aan boord, et cetera. In de 36 dagen die we stil hebben gelegen bij de VNF in Frontignan, in afwachting van heropening van de Rhônesluis, hebben we niemand gezien of gehoord. Men heeft het gebouwtje op slot gedraaid en is er vandoor gegaan.
Hoe lang gaat deze ongewenste gevangenschap nog duren? Wanneer kunnen wij onze bijdrage, om de economie nog enigszins draaiende te houden, weer leveren? Eindigen we, vertrokken als gezond bedrijf, nu als clochard onder een Franse brug? Wie het weet mag het zeggen. Zeker hier in Frankrijk".
Onzekere groet in rare tijden van twee spitsenschippers,
Mijndert en Rogier
Ms Heerenschip
info@heerenschip.nl
