Overslaan en naar de inhoud gaan
Ingrid
Rondvaartschipper Ingrid Bense. Foto Heere Heeresma jr.
‘Rondvaartschipper moet kunnen multi-tasken’

Steeds meer vrouwelijke schippers op Amsterdamse rondvaart

Ingrid Bense werkt als rondvaartschipper bij rederij De Nederlanden en was een van de eersten van het groeiend aantal vrouwelijke schippers op de Amsterdamse rondvaart.

HEERE HEERESMA JR

Ingrid Bense (1967) was van kleins af aan graag op het water en nam het haar ouders hoogst kwalijk dat zij als enigen in hun zeilende familie geen boot hadden. De geboren en getogen Amsterdamse was in de weekends altijd bij ooms en tantes aan het varen op zeil- en motorjachten. Als klein kind had ze al een eigen roeibootje, later een 4 pk-bootje. Op haar twaalfde kreeg ze een zeilbootje en in haar middelbare schooltijd zeilde ze als maat op de chartertjalk Voorwaarts Voorwaarts.

"Het was alleen maar pleziervaart tot tien jaar geleden mijn echtgenoot in een hele diepe midlife-crisis terechtkwam met alles wat daarbij hoorde. Ik werkte op dat moment als massage- en sporttherapeut. Ik heb nog steeds een eigen praktijk. Alleen was het toen crisis en de masseur is de eerste die uit het budget gaat. Mijn man heeft het gezin verlaten, mij niet alleen fysiek en emotioneel maar ook financieel achterlatend met drie kinderen die op de middelbare school zaten. Ik moest gewoon extra inkomen genereren".

Bij toeval werd ze gevraagd om als gids op een Amsterdamse rondvaartboot te werken die van restaurant naar restaurant voer. Het was een boot van rederij Lovers en de schipper vertelde haar dat er voor mensen met een vaarbewijs genoeg werk was als rondvaartschipper. Ingrid had al vanaf haar achttiende een Klein Vaarbewijs. De volgende dag kon ze bij Lovers komen proefvaren op een watertaxi en werd aangenomen, in eerste instantie op een nul uren-contract. "Ik heb vanaf 2009 op de watertaxi’s gevaren en vond dat van het begin af aan ontzettend leuk. Dat kon op een Klein Vaarbewijs. Er zijn in de Amsterdamse rondvaart heel veel schepen waarop je met Klein Vaarbewijs kunt varen".

Het was Ingrid echter al snel duidelijk dat er qua wetgeving een hoop ging veranderen op de Amsterdamse grachten en bovendien is ze ambitieus, dus wilde ze haar Groot Vaarbewijs halen. Dat kon op een schip van Lovers, maar dan moest ze tegen het minimumloon in dienst treden op een leerlingcontract. Ze zou een dag in de week naar school gaan voor de theorie en vier dagen in de week onder begeleiding van een schipper van Lovers varen. Zo zou ze in een traject van negen maanden haar Groot Vaarbewijs Beperkt Vaargebied kunnen halen. Voorwaarde was dat ze minimaal twee jaar in dienst bleef om de geïnvesteerde opleiding terug te verdienen. Dat kon ze zich met drie studerende kinderen financieel niet veroorloven. Ze vroeg of ze de opleiding zelf kon bekostigen, zodat ze niet met die verplichting zat, maar vond de kosten van zo’n 3000 euro idioot hoog. Ingrid besloot via Edumar een Groot Vaarbewijs zonder beperkingen te halen. Dat kon voor 1500 euro. ‘Intussen had Lovers een nieuwe eigenaar en daar kon ik het niet goed mee vinden, dus ben ik daar gestopt. Ik werkte inmiddels als schipper bij De Nederlanden en verschillende andere rederijen, en daar heb ik op mijn Klein Vaarbewijs mijn vaardagen gemaakt. Een enkele keer ook als hostess, want ook daarmee kan je je dagen maken, en later als matroos op schepen op het IJ en in de haven.’ Mede omdat het varen toen nog een bijbaan was, kostte het Ingrid zes jaar om haar 720 vaardagen te halen.

Vrijgezellengroepen 

Bij De Nederlanden vaart Ingrid op salonboten en op de voormalige trekschuiten Hildebrand en Jacob van Lennep, de oudste passagiersschepen van Amsterdam. Momenteel wordt ze ‘ingevaren’ op de Bredero en Multatuli, de wat grotere grachtenboten van De Nederlanden. "Toen ik begon was ik niet de eerste, maar wel een van de zeer weinige vrouwen op de rondvaart. Het aantal vrouwen is de afgelopen jaren echt behoorlijk toegenomen. Ik merk dat het steeds meer normaal is dat vrouwen varen". Volgens Ingrid hebben vrouwen zelfs het voordeel dat ze beter zijn in multi-tasken, wat je als Amsterdamse rondvaartschipper echt moet kunnen. "Je moet je boot besturen, er is soms ontzettend druk verkeer, je hebt je marifooncontacten en ondertussen weten gasten op de meest onmogelijke momenten vragen te stellen".

Hoe reageren haar mannelijk collega’s op haar? "Behalve bij een rederij waar veel oudere mensen werken, merk ik dat ik bij de collega’s en conculega’s wat credits heb opgebouwd. Ik vaar netjes en ben makkelijk bij het passeren, en dat betaalt zich terug". En hoe reageren de gasten? "Zeker op een wat stoerder en groter schip heeft het publiek er respect voor dat je dat als vrouw weet te besturen. Wat ik onzin vind, want waarom niet? Ik heb in het begin met name bij Lovers veel vrijgezellenvaartjes gedaan. Zeker met jonge Engelsen, die denken dat hier alles mag en kan, ben ik vriendelijk maar duidelijk. Ik zeg bijvoorbeeld: 'Hier is het toilet, dat is de enige plek waar je je broek mag laten zakken'. Zo maak je een grapje, maar ben je toch duidelijk. Van jonge mannelijke schippers wordt verwacht dat ze meegaan in de gekte van zo’n vrijgezellengroep. Als vrouw heb je dat ten eerste minder en er is binnen zo’n groep altijd eentje die de nobele ridder wil uithangen en de anderen tot de orde maant".

Om te laten zien dat ze haar mannetje kan staan, had Ingrid de gewoonte de kratten bier met twee tegelijk aan boord te dragen waar de gasten bij stonden. En hoewel ze altijd haar uniform draagt, gebeurde het eens dat haar tijdens het vaarklaar maken werd gevraagd wanneer de schipper kwam. "Ik ben de schipper", zei Ingrid. "O' , was de reactie, 'We dachten dat je de stripper was". Ze kan er smakelijk om lachen.

leaderboard