‘Jammer als chartervaart door keuringseisen gaat verdwijnen’
Charterschipper Carool van de Bilt ziet het beter gaan in de chartervaart, maar maakt zich zorgen over de keuringseisen en de toeristenbelasting.
HEERE HEERESMA JR.
Terwijl donkere wolken zich als een dreigend oordeel Gods samenpakken, stroomt de Amsterdamse Oude Houthaven vol met boten uit de Gay Parade. Carool van den Bilt, schipper-eigenaar van de eenmast-charterklipper Antonius, slaat het geamuseerd gade.
Hij is met een Duits vrijgezellengroepje uit zijn thuishaven Muiden naar de nieuwe chartersteiger aan de Pontsteiger gevaren en de Gay Parade was een gelukkige toevalstreffer. Een bootje met feestvierders komt langszij en wil vastmaken. “Doe je er even een fendertje tussen?” vraagt Carool. “Ik ben net geschilderd”.
Carool is op zijn 21ste in de chartervaart ‘gerold’. Zijn ouders hadden Jachtwerf Kramer in Oud-Zuilen en hij was altijd wel bezig met water. Een vriendinnetje in Amsterdam organiseerde voor minder draagkrachtigen vaarvakanties in Friesland. “In die tijd had je nog geen papieren nodig, dus je kon gewoon op zo’n scheepje stappen en het zelf uitzoeken. Ik huurde een steilsteven in Muiden en ik was de schipper, omdat ik de meeste ervaring had”.
Op de terugtocht over het IJsselmeer voer de eigenaar, Ted Broekhuizen, mee en complimenteerde Carool met zijn vaarstijl. De volgende dag moest Carool de sleutels van de boot aan de Viking afgeven. DIe Viking was Pam van Lohuizen, die zijn bijnaam aan zijn imposante gestalte dankte.
“Met Pammetje moest je altijd afspreken bij Ome Ko, een bekende kroeg in Muiden. Vroeger had je daar elke dag borreluur, schippers en maten zaten daar. Dus ik kom die sleutel afleveren en raak met Pammetje aan de praat en die zegt: ‘Goh, heb je misschien zin om volgende week op een zeilcharter te varen?’ Ik had nog nooit op zo’n ding gevaren, maar ach, waarom niet? Ik kreeg wel een matroos mee die er wat sjoege van had. En zo is het begonnen”.
Zetschipper
Carool voer als zetschipper op verschillende schepen, waaronder de Zeeuwse poon Havik (“Die is naar Curaçao gegaan en er is niks meer van over, heb ik gehoord”) en vijf jaar op de tweemastklipper Zwarte Valk. “Dat was een van de eerste grote charterschepen. Vroeger liepen ze naar buiten als het schip binnenkwam”.
Carool voer ook op de motorcharter Anne Maria III. “Dat was elke week hetzelfde rondje. Dat vond ik niet zo interessant en toen ben ik weer terug in de zeilvaart gegaan”. In 1997 kocht Carool de in 1898 bij Boot in het Delftse buurtschap Vrijenban gebouwde klipper Antonius (23 x 4,90 meter, 196 meter zeiloppervlak, 120 pk Daf 575). De Antonius heeft tot 1973 als vrachtschip gevaren en werd in 1982 door Hen Gentenaar tot zeilcharterschip omgebouwd. In 1994 volgde een tweede, grondige restauratie. De Antonius kan 25 dagpassagiers of 16 slaapgasten meenemen.
Politieagent
Terwijl de Gay Parade luidruchtig voortdendert, klimmen de opvarenden van het langszij gemeerde bootje over de reling van de Antonius om de mobiele toiletten op de wal te bezoeken. Daarbij valt een iPhone in het water. ‘Oh nee, oh nee!’ blijft de ontroostbare eigenaresse herhalen, terwijl ze in het metersdiepe water tuurt. Dan krijgt ze een idee. ‘Een magneet! Heeft iemand een magneet?’ Het blijft bij een idee.
Maakt Carool dat vaak mee, dat iemand zijn mobieltje in het water laat vallen? “Ja, heel vaak. Daar hadden we vroeger geen last van, toen was het een stuk rustiger”. Hoe is de omgang met groepen als Duitse vrijgezellen, waar toch best veel bier in gaat? “Nou ja, Amsterdam wordt steeds beperkter. Ze mogen hier niet met bier de kant op, wat ze in Duitsland wel gewend zijn. Dus dan moet je er wat van zeggen en dat is dan toch wat moeilijk voor die mensen. Dus dat loopt af en toe een beetje spaak”.
“Ze denken vaak: we huren zo’n boot en we kunnen dan alles maken. Maar ze hebben ook met de omgeving te maken en dat is soms moeilijk uit te leggen, als ze een biertje teveel op hebben. Als schipper heb je toch het laatste woord daarover en het is niet altijd makkelijk om constant voor politieagent te spelen. In Amsterdam moet je dat wel doen, anders krijg je een rooie of een gele kaart, want ze kijken mij erop aan als het uit de hand loopt”.
Toeristenbelasting
Wat zijn de zaken waar Carool tegenaan loopt? “Ik vind dat de toeristenbelasting op het ogenblik erg de pan uit gaat. Vooral op de eilanden. Op Terschelling hebben ze de regel dat je drie-vierde van je totale aantal passagiers moet afrekenen, dus ik moet sowieso twaalf personen afrekenen. Laatst was ik met vijf personen op Terschelling - een familie met kinderen - en ze wilden toch twaalf personen afrekenen. Ik zei: ‘Jongens, dat is gewoon stelen! Dat kan gewoon niet!’ Ze stelen gewoon van je, klaar”.
Ook over de keuringseisen maakt Carool zich zorgen. ‘We lopen tegen steeds meer dingen aan. De schepen worden ouder en de kosten worden steeds hoger. Hoelang kan het nog uit? Het zou jammer zijn als de chartervaart door de keuringseisen gaat verdwijnen. Ik was een van de eersten met een stalen mast, dat scheelt heleboel qua keuring, maar de originele staat wordt steeds minder”.
Carool constateert dat het weer beter gaat in de chartervaart en is blij dat hij zijn schip niet tot dagtochtenschip heeft omgebouwd, zoals een tijdlang de trend was in Muiden. “Ik merk dat bedrijven weer dagtochten gaan doen met catering erbij. Scholen gaan wat minder, maar families gaan weer prima. Dit Duitse vrijgezellengroepje is de hele dag aan het drinken, het varen stelt niet zo veel voor. Het leukste vind ik varen met families en kleine groepjes, daar is dit schip erg geschikt voor”.
Al met al vind Carool dat hij niks te klagen heeft, al moet hij in de winter werken in de standbouw. Maar die afwisseling vind hij juist wel prettig.
